پروتز های اندام فوقانی هنگامی استفاده می شوند که یکی از اعضا و اندام های فوقانی بدن در اثر حادثه یا آسیب به صورت کامل یا جزئی قطع شوند و فرد برای انجام کارهای روزانه و فعالیت دچار مشکل گردد. پروتز های اندام فوقانی کاملا منحصر به فرد هستند و از فردی به فرد دیگر متفاوت اند.
موارد استفاده از پروتز های اندام فوقانی
زمانی که فرد دچار قطع عضو می گردد علاوه بر تحت تاثیر قرار دادن زیبایی اندام، انجام بسیاری از کارها نیز مشکل می شود که می تواند تاثیرات مخرب روحی برای فرد ایجاد کند. اما با پیشرفت علم و تکنولوژی، وسیله هایی ساخته شده اند که می توانند جایگزین عضو از دست رفته باشند و علاوه بر طبیعی جلوه دادن اندام عملکرد عضو قطع شده را نیز جبران کنند. پروتز ها در محدوده ی وسیعی طراحی و تولید می شوند و بیشتر آنها مشابه اندام واقعی هستند. پروتز های اندام فوقانی هنگامی استفاده می شوند که یکی از اعضا و اندام های فوقانی بدن در اثر حادثه یا آسیب به صورت کامل یا جزئی قطع شوند و فرد برای انجام کارهای روزانه و فعالیت دچار مشکل گردد. پروتز های اندام فوقانی کاملا منحصر به فرد هستند و از فردی به فرد دیگر متفاوت اند. برای ساخت آنها مواردی از قبیل کاربرد پروتز، شغل و سن فرد، نحوه و شرایط محیط زندگی فرد باید لحاظ گردد که برای بازده بهتر پروتز های اندام فوقانی دارای اهمیت هستند. این پروتز ها از اجزا و قطعات مختلفی ساخته شده اند که در انواع مختلف پروتز با هم متفاوت اند. مهم ترین پروتز های اندام فوقانی شامل پروتز های زیر آرنج و پروتز های بالای آرنج هستند که به وسیله کابل و باند به بدن وصل می گردند.
انواع پروتز های اندام فوقانی
پروتزهای اندام فوقانی با توجه به کاربرد و استفاده ی آنها به 4 دسته تقسیم می شوند :
پروتز های زیبایی
این پروتز های اندام فوقانی فقط برای زیبایی اندام از دست رفته در بالاتنه ساخته و مورد استفاده قرار می گیرند و مشابه به عضو بدن هستند و به حفظ تعادل فرد نیز کمک می کند. این پروتز ها سبک هستند، فناوری پیچیده ای ندارند و نگهداری از آنها آسان است، به راحتی از بدن جدا و دوباره جایگذاری می شوند.
پروتز های معمولی
این نوع پروتز ها که شبیه به یک دستگاه مکانیکی است با استفاده از نیروی بدن به صورت ارادی کار می کنند. فرد می تواند دست خود را تکان دهد، باز یا بسته کند و نیروی این کار توسط شانه تامین می شود و از طریق باند کشی به پروتز منتقل می گردد. این پروتز ها به دلیل استفاده از باند و کابل سنگین تر از پروتز های زیبایی هستند.
پروتز های مایو الکتریک
این پروتز های اندام فوقانی توسط نیروی باتری کار می کنند. سیگنال هایی که توسط عضله تولید می شوند به یک سری سنسور که در پروتز تعبیه شده ارسال می شوند و باعث روشن شدن و تحریک پروتز می گردد و سپس توسط برنامه هایی که برای جهت حرکات و کنترل آنها تعریف شده است، حرکات باز و بسته شدن یا گرفتن اشیا صورت می گیرد در واقع توسط سیگنال های مغز که به عضله ارسال می گردد، کنترل می شود. این نوع پروتز ها معمولا هزینه ی ساخت بالایی دارند اما دامنه ی حرکات و کنترل آنها بسیار بالاست و قدرت زیادی برای گرفتن اجسام دارند.