آناتومی استخوان شناسی جمجمه

جمجمه از دو بخش اصلی نوروکرانیوم و ویسروکرانیوم تشکیل شده است. استخوان نوروکرانیوم مغز انسان را در بر گرفته و از آن محافظت می کند.

نوروکرانیوم از استخوان های زیر تشکیل شده است: فرونتال یا پیشانی، پریتال یا آهیانه، اکسیپیتال یا پس سری، تمپورال یا گیج گاهی، اسفنویید، اتمویید.

بخش ویسروکرانیوم استخوان های صورت را تشکیل می دهند و شامل استخوان های زیر می شوند: مندیبل یا فک تحتانی، ماگزیلا یا فک فوقانی، زیگوماتیک یا استخوان گونه ای، نیزال یا تیغه بینی، لاکریمال، وومر، پالاتین.

سوچرها و ملاج های جمجمه:

استخوان های جمجمه توسط درزها یا سوچرهایی (suture ) به هم اتصال دارند که این سوچرها در دوران نوزادی محل های اصلی رشد جمجمه هستند و هرکدام در موعد مقرر خود بسته می شوند. هم چنین ملاج ها (fontanelle ) نیز فضاهای غشایی ای جهت ایجاد رشد در جمجمه هستند. سوچرها شامل: سوچر ساژیتال (sagittal  ) بین دو استخوان پریتال، سوچر کرونال (coronal ) بین استخوان پریتال و فرونتال، سوچر متوپیک (metopic  ) در میانه ی استخوان فرونتال، سوچر لامبدویید (lambdoid  ) بین استخوان اکسیپیتال و آهیانه، سوچر اسکوییموسال (squamosal  )

ملاج های جمجمه: ملاج قدامی، ملاج خلفی، ملاج اسفنویید، ملاج ماستویید

انواع بدشکلی های جمجمه ی نوزادان

بدشکلی پلاژیوسفالی : در این نوع بدشکلی یک عدم تقارن یا asymmetry در سر نوزاد دیده می شود. یک سمت از استخوان اکسیپوت یا پس سری دچار فرورفتگی یا flattening شده و به تبع آن ناحیه ی پیشانی همان سمت دچار برجستگی، ناحیه پیشانی سمت مقابل دچار فرورفتگی و ناحیه پس سری سمت مقابل دچار برجشتگی می شود.از نمای فوقانی سر می توان این تغییرات به به وضوح مشاهده نمود. در این بدشکلی گوش در سمتی که اکسیپوت دچار فرورفتگی شده نسبت به گوش سمت مقابل به سمت جلو جابجا می شود. هم چنین ارتفاع سر در نمای قدامی-خلفی در سمتی که اکسیپوت دچار فرورفتگی شده نسبت به سمت مقابل بیشتر است. در موارد شدید بدشکلی پلاژیوسفالی، اجزای صورت شامل چشمها، ابروها، بینی و چانه نیز دچار ناقرینگی می شوند.

بدشکلی براکیوسفالی: در این نوع بدشکلی استخوان اکسیپوت یا پس سری به صورت قرینه دچار فرورفتگی و flattening می شود. بعد قدامی-خلفی نسبت به بعد مدیولترال کاهش قابل توجهی پیدا می کند. در نمای لترال سر، ناحیه ی پس سری صاف به نظر می رسد، قسمت فوقانی سر (طاق سر یا vertex ) به سمت بالا کشیده می شود و ارتفاع سر افزایش می یابد و هم چنین در این نما از طاق سر تا پیشانی شیب زیادی ایجاد می شود و حالت انحنای طبیعی سر را ندارد.

بدشکلی اسکافوسفالی: در این بدشکلی استخوان های پریتال و تمپورال (نواحی طرفینی سر) دچار فرورفتگی یا flattening می شوند و نواحی پیشانی و پس سری دچار برآمدگی می شوند. بعد مدیولترال نسبت به بعد قدامی-خلفی کاهش قابل توجهی پیدا می کند.

بدشکلی براکیوسفالی غیرقرینه : در این بدشکلی علاوه بر صاف شدن قرینه ی ناحیه ی اکسیپوت و کاهش قابل توجه بعد قدامی-خلفی سر، یک غیر قرینگی مشابه الگوی پلاژیوسفالی پوزیشنال نیز در سر ایجاد می شود.

بدشکلی های کرانیوسینوستوز:

این نوع از بدشکلی های جمجمه نوزادان در اثر بسته شدن زودهنگام یک یا چند سوچر ایجاد می شود. شیوع بدشکلی کرانیوسنوستوز 3 تا 5 در هر ده هزار نوزاد زنده است. رایج ترین سوچری که دچار سینوستوز می شود سوچر ساژیتال است.

اهداف استفاده از هلمت: ایجاد قرینگی و تناسب ابعاد جمجمه، بهبود رشد در جهت های دلخواه در جمجمه، هدایت رشد از نواحی برجسته ی جمجمه به سمت نواحی صاف شده ی جمجمه

انواع هلمت مورد استفاده در بدشکلی های جمجمه:

هلمت های پس از جراحی یا post-op : برای بدشکلی های کرانیوسینوستوز پس از اصلاح سوچرها با جراحی

اهداف استفاده از این هلمت ها: محافظت از محل جراحی، اصلاح بدشکلی های باقی مانده در سر، جلوگیری از ایجاد بدشکلی های ثانویه. هلمت پس از جراحی اغلب پس از جراحی های endoscopic استفاده می شود و گاهی نیز پس از متد جراحی cranial vault surgical procedure استفاده می شود. مراحل اسکن و اندازه گیری از سر نوزاد سه الی چهار روز پس از جراحی، و تحویل و فیت هلمت روی سر نوزاد 7 تا 10 روز پس از جراحی می تواند انجام شود.

هلمت های برای بدشکلی های پوزیشنال

• مدت زمان استفاده از هلمت به عوامل مختلفی بستگی دارد: سن نوزاد در زمان شروع درمان، شدت دفورمیتی، compliance والدین، نوع بدشکلی کرانیال، نحوه ی فیتینگ ارتوز، وجود یا عدم وجود ایمبالانس عضلانی گردنی

تشخیص بدشکلی های جمجمه نوزادان

شرح حال بیمار: شرح حال گیری از بیمار شامل موارد زیر می شود: تاریخ تولد، وزن نوزاد هنگام تولد، آیا نوزاد نارس است یا کامل به دنیا آمده؟ اگر نارس است چند هفته زودتر به دینا آمده؟ نوع زایمان، مشکلات در هنگام حاملگی و زایمان، وسایل و ابزاری که برای زایمان استفاده شده است، زمانی که کودک در NICU گذرانده است، پوزیشن غیرنرمال جنین درون رحم مادر، پوزیشن غالبی که نوزاد در طول روز در آن حالت قرار می گیرد، پوزیشن معمول خوابیدن نوزاد، شکل سر هنگام تولد نرمال بوده است یا نه؟، شکل سر خواهر/برادر یا والدین نیز بدشکل بوده است یا نرمال؟ آیا نوزاد دچار  neck tightnessو ایمبالانس عضلات گردنی هست؟

لمس سوچرها و ملاج ها: با لمس محل سوچرها و ملاج های سر نوزاد از باز یا بسته بودن سوچرها مطلع شوید. در محل سوچرهایی که دچار سینوستوز شده اند برجستگی هایی لمس می شوند که در اینصورت به وجود بدشکلی کرانیوسینوستوز مشکوک می شویم.

مشاهده ی سر از نماهای مختلف: با تهیه ی تصاویری از نماهای فوقانی، لترال، خلفی و قدامی شکل سر نوزاد را با توجه به ویژگی های ذکر شده برای هر نوع بدشکلی مورد بررسی قرار دهید.

تفکیک دو نوع بدشکلی پوزیشنال و کرانیوسینوستوز بر اساس شکل ظاهری: در بدشکلی پلاژیوسفالی پوزیشنال پیشانی در سمتی که پس سر دچار فرورفتگی شده است، برجسته می شود و پیشانی در سمت مقابل که ناحیه پس سری برجسته است فرورفته می شود. از نمای قدامی- خلفی ارتفاع سر در سمتی که پس سر دچار فرورفتگی شده است نسبت به سمت مقابل افزایش می یابد. از نمای قدامی حفره ی چشمی در سمتی که پیشانی برجسته شده است بازتر به نظر می رسد. در این نوع بدشکلی گوش در سمتی که ناحیه پس سری دچار فرورفتگی شده است به سمت قدام جابجا شده است. در این نوع بدشکلی گوش ها در صفحه فرونتال به سمت بالا و پایین جابجا نمی شوند.

در بدشکلی پلاژیوسفالی نوع کرانیوسینوستوز، پیشانی در سمتی که اکسیپوت دچار فرورفتگی شده است، فرورفته است و پیشانی در سمتی که ناحیه پس سری دچار برامدگی شده است، برآمده است. از نمای قدامی-خلفی ارتفاع سر در سمتی که ناحیه پس سری فرورفته است نسبت به سمت مقابل بیشتر است. هم چنین در این نوع بدشکلی گوش به ناحیه پس سری دچار فرورفتگی نزدیک تر است. و در نمای خلفی-قدامی در صفحه ی فرونتال گوش جابجایی دارد وبه صورتیکه گوش سمت اکسیپوت فرورفته به سمت پایین جابجا شده است.

• روش های تصویر برداری جهت تشخیص قطعی و افتراقی بدشکلی های پوزیشنال و کرانیوسینوستوز: گرافی ساده، استفاده از اولتراسوند به عنوان یک روش سریع و با عارضه ی کمتر، هم چنین امکان استفاده برای تشخیص بدشکلی پیش از تولد نوزاد نیز وجود دارد، سی تی اسکن همراه با 3D reconstruction.

توضیحات مربوط به اندازه گیری ها (اندازه گیری از سر و محاسبه ی شاخص های ناقرینگی و عدم تناسب سر):

• توجّه : همکار گرامی حتی الامکان اندازه های اصلی شامل بیشترین عرض سر، طول سر و محیط را دو الی سه بار اندازه گرفته تا میزان خطای حین اندازه گیری را به حداقل برسانید. هم چنین اندازه ای که بیشترین اطمینان را از آن دارید مشخص کنید تا در صورت مغایرت اندازه ها، طراحی بر اساس آن انجام شود.
• لندمارک های سر :

Glabella (g) :  نقطه ای در میانه ی خط دو ابرو

Euryon (eu) : خارجی ترین نقطه ی سر  در طرفین از نمای روبرو

Opisthocranion (op) : خلفی ترین نقطه ی سر از نمای طرفی

Vertex :  فوقانی ترین نقطه ی سر از نمای طرفی

(zy) suture frontozygomatic :  قابل لمس، برجستگی استخوانی خارجی چشم

Tragus point : نقطه ی غضروفی شکل قدام گوش

• نحوه ی اندازه گیری ها :
• طول سر : از نقطه ی گلابلا تا خلفی ترین نقطه ی پس سر از نمای طرفی
• محیط سر: متر دقیقا از بالای خط ابروها و بالای گوش عبور کند و حداکثر محیط سر گرفته شود. حین اندازه گیری متر دارای شیب نباشد و کاملا موازی سطح زمین باشد.
• طول گوشه ی خارجی چشم تا قدام گوش : از برجستگی استخوانی خارجی چشم تا قدامی ترین نقطه ی گوش (که حالت غضروفی دارد) اندازه بگیرید.
• ابعاد گوش :
• بعد عمودی گوش از بالاترین نقطه ی لاله ی گوش تا پایین ترین نقطه ی گوش.
• بعد افقی از خلفی ترین نقطه ی لاله ی گوش تا قدامی ترین نقطه ی گوش (  نقطه ی tragus ).
• عرض صورت: فاصله ی بین دو برجستگی استخوانی گوشه ی خارجی چشم در سمت چپ و راست.
• بیشترین عرض سر : از خارجی ترین نقطه های سر در طرفین از نمای روبرو
• عرض سر در بالای گوش : فک های کولیس را دقیقا در لبه ی بالایی لاله ی گوش قرار دهید و عرض بالای گوش را اندازه بگیرید.
• ارتفاع سر : یک فک کولیس در بالاترین نقطه ی سر قرار گرفته و یک فک دیگر در زیر چانه ی بیمار. ( اگر ارتفاع را به گونه ی دیگری اندازه می گیرید لطفا ذکر کنید.)
• گوش تا گوش قدامی : دو طرف متر در قدامی ترین نقطه ی گوش در سمت چپ و راست قرار گرفته به صورتی که متر دقیقا در بالای خط ابرو قرار گیرد اندازه بگیرید.
• گوش تا گوش خلفی: دو طرف متر در خلفی ترین نقطه ی لاله ی گوش قرار گرفته و اندازه بگیرید.
• گوش تا گوش فوقانی : دو طرف متر را در بالاترین نقطه ی گوش قرار می دهید و اندازه بگیرید.
• عرض ناحیه ی رول گردنی: دو فک کولیس را در ناحیه ی ساب ماستویید یا زیر گوش قرار داده و عرض ناحیه ی ساب اکسیپیتال یا رول گردنی را اندازه بگیرید (این اندازه جهت ایجاد گریپ در هلمت لازم است.)
• قطرهای مورب سر : در صورتیکه ناقرینگی در سر نوزاد دیده می شود حتما اندازه های قطرهای مورب را بفرستید.

یک فک کولیس را در گوشه ی خارجی ابرو یا برجستگی خارجی چشم و فک دیگر کولیس را در نقطه ی مقابل آن که بیشترین فرورفتگی یا برجستگی را دارد (در ناحیه ی پس سر) قرار دهید به گونه ای که کمترین یا بیشترین قطر سر در این ناحیه را اندازه بگیرید

محاسبه ی شاخص های ناقرینگی و عدم تناسب سر:

Cranial vault asymmetry index یا CVAI : برای تعیین شدت بدشکلی پلاژیوسفالی وناقرینگی سر

فرمول محاسبه : (قطر مورب بزرگتر – قطر مورب کوچیکتر)/ قطر مورب بزرگتر

Cephalic index یا CI : جهت تعیین شدت بدشکلی براکیوسفالی یا میزان صاف شدگی پس سر

فرمول محاسبه : حداکثر عرض سر / حداکثر طول سر

تجویز هلمت بر اساس شدت بدشکلی بلاژیوسفالی:

ریسک فاکتورهای بدشکلی های پوزیشنال:

ریسک فاکتورهای پیش از تولد و حین تولد: جنسیت مذکر، چندقلو بودن، آنومالی های مادرزادی، حاملگی اول، پوزیشن نوزاد درون رحم به صورتیکه سر تحت فشار باشد، زایمان های طولانی و اعمال فشارهای زیاد به سر نوزاد، نارس بودن نوزاد (prematurity)، استفاده از ابزارها حین زایمان.

ریسک فاکتورهای پس از تولد: خواباندن طولانی مدت نوزاد در حالت سوپاین، محدودیت حرکتی سر در اثر عارضه هایی مانند تورتیکولی، ترجیح نوزاد به خوابیدن به یک سمت از سر، عدم تخصیص زمان کافی به تامی تایم، ایمبالانس های عضلانی ناحیه سرویکال، آنومالی های ساختاری مانند همی ورتبرای گردنی

درباره ی هلمت:

هلمت از دو قسمت سخت و فوم درونی تشکیل شده است. قسمت سخت و خارجی هلمت از جنس پلاستیک و به ضخامت تقریبا 4 میلی متر است که درون آن یک لایه فومی به ضخامت 1 سانتی متر چسبانیده می شود.

در ساختار هلمت سوراخ هایی تعبیه شده است که از آنها می توان برای چک کردن فضاها یا تماس های بین پوست و فوم استفاده کرد. هم چنین این سوراخ ها امکان تهویه درون هلمت و خنک کردن سر نوزاد را فراهم می کند.

برای بدشکلی های پلاژیوسفالی یک دریچه فوقانی برای هلمت در نظر میگیریم. این دریچه فوقانی هم فضای رشد نواحی فرورفته و هم امکان تهویه هوا را فراهم می کند.

برای بدشکلی اسکافوسفالی و براکیوسفالی می توان از هلمت های دوتکه یا bivalve استفاده کرد تا به مرور زمان امکان تنظیم طول و عرض هلمت با توجه به تغییرات ابعاد سر وجود داشته باشد.

نحوه فیتینگ هلمت:

• تریم لاین های هلمت:

نقش تریم لاین های هلمت : هدایت رشد، کمک به ثابت کردن ارتوز روی سر نوزاد تا ارتوز در نواحی مناسب با سر در تماس باشد یا فاصله داشته باشد.

تریم لاین قدامی هلمت باید نیم سانتی متر بالای ابرو یا دقیقا بالای ابرو قرار بگیرد. تریم لاین قدامی-لترال هلمت در سمت خارج برجستگی استخوانی گوشه خارجی چشم قرار می گیرد و نباید مانع از دید نوزاد شود. تریم لاین اطراف گوش باید نیم سانتی متر از لاله ی گوش و قدام گوش فاصله داشته باشد. هم چنین تریم لاین اطراف گوش می تواند فاصله مذکور را نداشته باشد اما نباید گوش را تحت فشار قرار دهد. سپس تریم لاین به ناحیه ی ساب ماستویید امتداد می یابد و پس از آن در ناحیه ی پس سری باید تا جایی امتداد یابد که دامنه حرکتی گردن را محدود نکرده و شانه نوزاد را تحت فشار قرار ندهد.شاخک های کناری هلمت (تمپورال اکستنشن ها) باید تقریبا تا لبه تحتانی گوش امتداد یابد و ارتفاع آن به گونه ای باشد که در این ناحیه بین هلمت و پوست گریپ ایجاد شود.

نکات مربوط به فیت هلمت روی سر نوزاد:

در هلمت یک سری نقاط تماسی ثابت وجود دارند که در تمام انواع بدشکلی ها سطح درونی فوم هلمت در این نقاط باید در تماس با پوست سر باشد. این نقاط تماسی عبارت اند از: شاخک های کناری (تمپورال اکستنشن)، نواحی ساب ماستویید، رول گردنی.

هم چنین با توجه به نوع بدشکلی نواحی ای از هلمت باید در تماس با پوست باشند. برای هر نوع از بدشکلی این نواحی به تفصیل شرح داده خواهند شد:

بدشکلی براکیوسفالی: در این نوع از بدشکلی ناحیه پس سری به صورت قرینه دچار فرورفتگی شده و عرض سر نسبت به طول سر افزایش قابل توجهی داشته است. نواحی طرفینی سر باید کاملا در تماس با فوم درونی هلمت باشند. ناحیه پس سری باید از سطح درونی هلمت فاصله داشته باشد. در صورتی که ناحیه پیشانی برجسته باشد، قسمت قدامی پیشانی باید در تماس باشد، اما در صورت فرورفتگی پیشانی در این ناحیه نیز باید فضا وجود داشته باشد. طاق سر که به سمت بالا و خلف کشیده شده است باید در تماس با فوم باشد و در شیب میان طاق سر و پیشانی نیز باید فضایی برای در نظر گرفته شود.

بدشکلی پلاژیوسفالی: در این بدشکلی در نواحی برجسته فوم درونی هلمت باید در تماس با پوست باشد. در نواحی فرورفته ی سر بسته به شدت بدشکلی باید فاصله ای میان سطح درونی فوم و پوست سر نوزاد وجود داشته باشد.

بدشکلی اسکافوسفالی: در این بدشکلی نواحی پس سری و پیشانی باید در تماس با فوم درونی هلمت باشند و در نواحی طرفینی سر (آهیانه) باید فاصله ای میان پوست سر و فوم هلمت وجود داشته باشد.

بدشکلی تریگونوسفالی: در این بدشکلی نواحی طرفینی سر و قدام پیشانی باید در تماس با فوم هلمت باشند. نواحی طرفین پیشانی که دچار فرورفتگی شده اند باید از فوم فاصله داشته باشند. ناحیه ی پس سری نیز در صورتی که قرینه باشد و دچار بدشکل ی نشده باشد باید در تماس با فوم هلمت باشد.

بدشکلی براکیوسفالی ناقرینه: در این بدشکلی در قدم اول هدف اصلاح ناقرینگی در سر است و پس از آن به اصلاح براکیوسفالی می پردازیم. اما در صورت صلاحدید درمانگر اصلاح هر دو بدشکلی می تواند همزمان صورت بگیرد. بدین صورت که هم فضایی در مرکز ناحیه پس سری در نظر گرفته می شود و هم در ناحیه فروفته پس سر فضایی بیشتر و در ناحیه برجسته (postro-lateral ) تماس در نظر گرفته می شود.

زمان استفاده از هلمت: با توجه به نمودارهای رشد محیطی سر نوزادان، در سال اول زندگی به خصوص ماه های ابتدایی و تا قبل از 6 ماهگی، رشد سر نوزاد بسیار قابل توجه است. در پروسه ی اصلاحی بدشکلی ها توسط هلمت ما از رشد سر نوزاد استفاده می کنیم. بنابراین در سال اول زندگی که رشد سر نوزاد بیشتر است استفاده از هلمت می تواند مؤثر واقع شود. زمان طلایی استفاده از هلمت بین 4 تا 6 ماهگی است. هلمت پس از پایان 3 ماهگی تا 18 ماهگی می تواند در اصلاح بدشکلی ها مؤثر باشد. پس از پایان دو سالگی به علت کاهش قابل توجه رشد محیطی سر نوزاد، اصلاح بدشکلی ها با استفاده از هلمت میسر نخواهد بود.

فالوآپ هلمت:

یک هفته پس از تحویل هلمت به بیمار، باید برای چک آپ اول مراجعه کنند. پس از آن فواصل زمانی چک آپ هلمت بسته به سن شروع درمان طبق برنامه زیر خواهد بود:

سن زیر 6 ماه: هر دو هفته یکبار

بین 6 تا 12 ماه: هر 3 هفته یکبار

بالای 12 ماه: هر 4 هفته یکبار

• در جلسات فالوآپ چه مواردی باید چک شوند؟
• میزان رشد محیط سر: در صورت افزایش محیط سر باید محیط درونی هلمت را با کم کردن لایه ای نازک و سراسری از هلمت افزایش دهید.
• چک کردن نقاط تماسی و فضاهای تعبیه شده درون هلمت
• میزان اصلاح صورت گرفته در اثر استفاده از هلمت و بررسی میزان تاثیر گذاری هلمت
• چک کردن تریم لاین ها و اعمال تغییرات در صورت نیاز
• چک کردن پوست نوزاد از لحاظ مشکلات و آسیب های پوستی

نحوه نگهداری و مراقبت از هلمت:

نکات مربوط به تمیز کردن هلمت:

• فوم درون هلمت را می توان با الکل ضدعفونی کرد.
• با استفاده از یک پارچه یا برس نرم فوم درون هلمت را با شامپوی کودک یا آب صابون تمیز کنید. سپس باقی مانده ی کف یا الکل را با پارچه ی خشک برطرف کنید.
• به هیچ عنوان هلمت را درون آب فرو نبرید.
• برای خشک کردن هلمت از حرارت سشوار استفاده نکنید و یا آن را زیر نور آفتاب قرار ندهید.
• پیش از قرار دادن هلمت روی سر نوزاد، مطمئن شوید که فوم درون هلمت و سر نوزاد کاملا خشک و بدون رطوبت هستند.
• هلمت باید هر روز تمیز و ضدعفونی شود تا از ایجاد عفونت یا راش پوستی جلوگیری کند.

تعریق درون هلمت:

بسیاری از نوزادان در روزهای ابتدایی استفاده از هلمت تعریق بسیاری دارند. تقریبا 2 هفته طول می کشد تا دمای بدن نوزاد با هلمت هماهنگ و تنظیم شود. در این مدت لباس های خنک تر به نوزاد بپوشانند تا به مرور زمان با هلمت سازگاری پیدا کند.

اگر نوزاد در محیطی قرار گرفت که در معرض هوای بسیار گرم بود، هلمت را از سر نوزاد دربیاورید.

تب نوزاد:

در صورتیکه نوزاد شما دارای تب بالا است، هلمت را از سر نوزاد دربیاورید تا زمانیکه تب نوزاد برطرف شود.

قرمزی پوست و راش های پوستی:

راش های پوستی در اثر گرما معمولا در دو هفته ی اول استفاده از هلمت اتفاق می افتند.

اگر در ناحیه ای از سر قرمزی عمیق دیده شود که در مدت 60 دقیقه پس از برداشتن هلمت این قرمزی از بین نرفت، به ارتزیست جهت اعمال تنظیمات مراجعه کنید.

اجتناب از استفاده از هرگونه پودر یا خوشبو کننده زیرا باعث ایجاد راش پوستی می شود. در صورت نیاز می توانید یک لایه نازک از کرم Aquaphor روی نواحی دچار قرمزی بزنید تا مانع از اصطکاک بین پوست و سطح درونی هلمت و در نهایت کاهش قرمزی و آسیب پوستی شود. توجه داشته باشید که پس از استفاده از کرم، صبر کنید تا کاملا جذب پوست شود سپس هلمت را روی سر نوزاد قرار دهید. زیرا مرطوب بودن پوست زمینه ی تجمع باکتری و مشکلات پوستی را فراهم می کند.

برطرف شدن Sleep mark ها ممکن است زمان بیشتری طول بکشد. اگر پس از بیدار شدن نوزاد علامت قرمزی روی سرش دیده شود، چک کنید که هلمت در آن ناحیه پوست را تحت فشار قرار نداده باشد. اگر در آن ناحیه هلمت تحت فشار نبود، احتمال زیاد با یک sleep mark مواجه هستیم  و جایی برای نگرانی نیست.

برای کاهش ایجاد راش های پوستی بهتر است فواصل زمانی در پوشیدن هلمت در نظر گرفت. هر 3 تا 4 ساعت یکبار حین بیدار بودن نوزاد هلمت را دربیاورید، سر نوزاد را با یک پارچه خیس تمیز کنید و تعریق درون فوم هلمت را تمیز کنید. پس از خشک شدن هلمت مجدد آن را روی سر نوزاد قرار دهید. این زمان استراحت می تواند تقریبا 10 تا 15 دقیقه طول بکشد.

در صورتیکه نوزاد اگزما دارد به دستور پزشک می توانید کرم های مخصوص را استفاده کنید. اجازه دهید کرم کاملا جذب پوست شود سپس هلمت را روی سر نوزاد قرار دهید.

تامی تایم:

تامی تایم چیست؟ قراردادن نوزاد کاملا بیدار و هشیار روی شکم اش برای مدت زمانی کوتاه در حالتی که والدین کاملا مراقب او باشند. تامی تایم برای رشد کودک، تقویت عضلات گردنی و شانه، تقویت و بهبود مهارت های حرکتی نوزاد.

مزایای تامی تایم برای نوزادان: تقویت اندام فوقانی و تنه نوزاد به خصوص تقویت عضلات پشتی و گردنی و کمک به نوزاد برای دست یابی به انعطاف پذیری و کنترل عضلانی، تقویت مهارت های حرکتی و کمک به دستیابی به موقع مهارت های حرکتی، سودمند برای مشکل تورتیکولی و flat head syndrome، یک روش عالی برای بازی با کودکتان و توقیت ارتباط بین نوزاد و والدین، این فرصت را به نوزاد می دهد که محیط اطرافش را مشاهده و کشف کند. این دورنما و منظره ی جدید و مهارت های تعادلی ای که برای نوزاد فراهم می کند، موجب توسعه ی آگاهی فضایی و تقویت ارتباط بین نمیکره های راست و چپ مغزی نوزاد می شود.

تامی تایم چه زمانی باید آغاز شود: بهتر است هرچه زودتر نوزاد را با این فعالیت آشنا کنید تا مهارت های حرکتی نوزاد به مرور زمان تقویت شود.

چند بار در روز تامی تایم باید اجرا شود؟ 2 الی 3 بار در روز. نوزادان تازه به دنیا آمده هر دفعه فقط در حد چند دقیقه نیاز به تامی تایم دارند، اما هرچه نوزاد بزرگتر می شود و با این تمرینات آشنایی بیشتری پیدا می کند، می توانید تکرار و مدت زمان هر مرتبه تامی تایم را افزایش دهید. اگر نوزاد را از زمان تولد به تامی تایم عادت دهیم، زمانیکه به سن 3 ماهگی می رسد می تواند یک ساعت از روز را (در چند دفعه) در حالت رو به شکم بخوابد و تمرین داشته باشد.

بهترین مکان و فضا برای تامی تایم: از بدو تولد تا سه ماهگی تامی تایم را در حالتی که نوزاد روی قفسه سینه یا ران های والدین قرار دارد می توان آغاز کرد. پس از آن تامی تایم را روی یک سطح نرم ادامه دهید.